Ülkelerindeki savaştan, zulümden kaçarak Avrupa’ya sığınmak için göç yollarına düşen mülteciler her gün gözlerimizin önünde Ege’nin, Akdeniz’ in sularında boğularak ölüyor. Çoğunluğunu kadın ve çocukların oluşturduğu bu insanların çıktıkları yolculuğun sonu, karanlık sulara gömülen umutlar, sahile vuran minik bedenler oluyor.
Avrupa’nın , vatanlarından koparılarak, doğdukları yerleri terk etmek zorunda bırakılan ve kendilerine sığınmak isteyen bu insanlara reva gördüğü muamele ise, savunmasız çaresiz kadın ve çocukların yaşamak için yola çıktıkları teknelerini batırarak ölümlerine seyirci kalmak oluyor. Çaresizce can veren çocukların kumsaldaki bedenlerini karaya vuran bir tekne parçası gibi alıp kaldırırken yürekleri sızlamayan, insan hakları ve özgürlükler ülkesi olduğunu iddia eden, aslında belhüm adal olmaya namzet Avrupa, bu insanların çığlıklarını duymaya, acılarını görmeye gelince kulakları sağır, gözleri kör, dilleri lâl oluyor.
Oysa ki bazı Avrupa ülkeleri sadece hristiyan mültecileri kabul ederken, Türkiye kendi ülkelerinde yaşama şansı kalmayan bütün mültecilere kapılarını açtı. Devletimiz, halkımız tüm imkanlarıyla bu insanlara el uzatıp destek oldu. Ama zaman geçtikçe devam eden savaşlar daha çok insanın ülkemize sığınmasına ve bu insanların ülkemizde mülteci olarak geçirdikleri zamanın uzamasına neden oldu. Sanıyorum bizler de bu süreçte farkında olmadan empati duygumuzu kaybetmeye, bir şekilde göçmenlerin her gün gelen ölüm haberlerine alışmaya, sokaktaki Suriyeli çocukları görmezden gelmeye başladık. Sosyal medyada paylaşılan savaşın acı fotoğraflarına ah vah edip sonra unuttuk.
Bazı kesimler ise toplumda mültecilere karşı olumsuz algı oluşturup, mülteciler bizi ilgilendirmez, biz işimize gücümüze, çoluğumuza çocuğumuza bakalım gibi bencilce düşünceleri bizlere enjekte etmeye çalışmaktalar. Birkaç kendini bilmezin yaptığı hataları tüm sığınmacı kardeşlerimize maledip, onlara karşı gösterilen tepkilere meşruiyet kazandırma çabasına girdiler. Bu çabalara karşı uyanık olalım inşallah. Bu mazlum insanların kardeşten öte dindaşımız olduğunu unutmayarak, müslümanı müslümana düşman etme çabalarına izin vermeyelim.
Bizim bir gün bile dayanamayacağımız acıları şu kısacık ömürlerinde çekmiş, ölümün soğuk yüzünü görmüş bu mazlum çocukların, yabancı bir ülkede kadın olmanın getirdiği zorluklarla hayata tutunmaya, ayakta kalmaya çalışan bu kardeşlerimizin bizim desteğimize ihtiyacı var. Unutmayalım bu yaşananlar sadece onların imtihanı değil bizim de imtihanımız. Ensar olabilme imtihanımız. İnanıyorum ki bizler bu imtihanı başarıyla vereceğiz. Çünkü mazluma yardım etmek, mağdurun yanında olmak bizim mayamızda var. Ülkemizin mülteci krizinin tam merkezinde olduğunun farkındayız ama bizler yardımlaşma, dayanışma ve hoşgörü gibi çok kıymetli değerlere sahibiz. Sabırla koruk helva olur, dut yaprağı atlas olur demişler. Birbirimize karşılıklı göstereceğimiz sabır ve metanet bir çok problemin çözümüne vesile olacaktır.
Ne acıdır her üç saniyede, Suriyeli bir çocuk mülteci durumuna düşmekte, bu savunmasız çocukların tek dayanakları Türkiye ve tek duaları da hasretini çektikleri ülkelerinde devam eden savaşın son bulması. Rabbim çocuklarımızı böylesi korkunç sonlardan korusun, kimseye savaş göstermesin, yerinden yurdundan etmesin.